Einde aan een eenzame periode
Michelle Maes (17) heeft een groot sociaal netwerk en staat positief in het leven. Toch heeft ze zich lang eenzaam gevoeld. Tijdens haar schooltijd kreeg ze meerdere keren te maken met pestgedrag. Ze hoopt nu met haar ervaring andere jongeren die zich alleen voelen te kunnen helpen.
Een school vol leerlingen en je alleen voelen. Tijdens haar middelbare schooltijd was het voor Michelle dagelijkse kost. “Je zit in de klas en niemand zit naast je. Of juist iemand die heel vervelend doet. Je zit in de klas en niemand wil met je praten. In de pauze had ik wel mensen om me heen, maar ook dan maakte niemand een praatje met me”, vertelt ze. “Tegelijkertijd zie je om je heen wel allemaal mensen die gezellig staan te kletsen, mensen die vrienden hebben. Ik dacht alleen maar: dat wil ik ook.”
Eén echte vriendin
Op de basisschool kreeg Michelle te maken met pesters, maar daar had ze nog één vriendinnetje met wie ze samen kon optrekken. “Aan één vriend heb je genoeg. Mijn vriendin vond het ook niet leuk op school. Wij hielden elkaar omhoog en hoopten op het beste.” De meiden die nu nog steeds vriendinnen zijn, gingen uiteindelijk beiden naar een andere middelbare school. Michelle kwam er alleen voor te staan. Ze miste mensen om zich heen om mee te praten. “Het zou fijn zijn om je in een schoolsituatie niet alleen te hoeven voelen. Ik heb mensen gemist die me vroegen hoe het ging. Mensen die met me spraken uit interesse en niet omdat ze iets van me wilden. Ik denk ook dat het kan helpen als docenten vragen of er iets aan de hand is.”
Zelf docenten inschakelen durfde Michelle niet, ze was bang dat het de situatie zou verergeren. Een aantal keren volgt ze groepstherapie om sterker in haar schoenen te staan. Hoewel het niet direct resultaat had in haar dagelijks leven, vond ze het wel fijn om haar verhaal te kunnen doen.
Nieuwe start
Het pestgedrag van de medeleerlingen en de gevoelens van eenzaamheid zorgden er zelfs voor dat Michelle op zoek ging naar een andere school. De grotere afstand tussen haar woonplaats en de mogelijke nieuwe school zette een streep door die plannen. Gelukkig kwam er voor Michelle toch verandering. Na het eindexamen begon ze in 2020 aan de opleiding Industrieel Product Ontwerpen. “Ik kende niemand op die opleiding, dus ik kon echt een nieuwe start maken. De opleiding past bij me en ik zit in de klas met gelijkgestemden.”
Ongeveer gelijktijdig met het starten van de nieuwe opleiding, werd Michelle gevraagd of ze bij vrijwilligersorganisatie Het JIS wilde komen. Ze had in de zomer al geholpen met de organisatie van het kindervakantiewerk in Schinnen. “Ik zei meteen ‘ja’. Via Het JIS heb ik veel mensen leren kennen. Het is echt een gezellige groep. Het is een plek waar we met gelijkgestemden samen kunnen komen.”
Anderen helpen
De eenzame periode heeft Michelle naar eigen zeggen afgesloten. Al zal ze het zich haar hele leven blijven herinneren. Toen de voorzitter van Het JIS onlangs vroeg of ze bij de werkgroep van de gemeente wilde aansluiten om te brainstormen over oplossingen voor eenzaamheid onder jongeren, zei Michelle volmonding ja. “Ik hoop dat de werkgroep van de gemeente kan helpen, zodat kinderen weer met plezier naar school toe gaan. Dat er plekken zijn waar ze meer met elkaar kunnen doen en dat iedereen aardig voor elkaar is. Dat er iets gedaan wordt aan eenzaamheid en pesten.” Bij een volgende brainstorm sluit Michelle graag weer aan. Tot die tijd heeft ze voor jongeren die zich in haar verhaal herkennen één advies: “Houd je hoofd omhoog en vraag hulp.”